Naar de kapper in Campbelltown, dec 2010

Mijn haren zijn altijd een issue voor mij geweest. Vroeger liep ik rond met een vlecht tot aan mijn kont en krullen staken allen kanten uit. Op de middelbare school veranderde dat kapsel naar megakort en super volumineus. Het was geen gezicht.
Tot aan de universiteit wist ik niet wat ik aanmoest met mijn haren en spendeerde ik heel wat guldens tot aan euro's bij de kapper voor een hopelijk mooie coupe. Soms lukte het. En toen ontdekte ik Lonneke en de haarstijltang. Een gouden combinatie en nooit wilde ik iemand anders nog mijn haren laten doen.
Vlak voor ik op reis ging heb ik mijn haren laten knippen bij mijn favoriete kapster en besloten het niet eerder te laten knippen voor ik weer in Nederland zou zijn. Je kunt je enkel voorstellen hoe mijn kapsel eruitzag na twee-en-een-halve maand reizen in de hete zon. Geloof me het was veel erger dan je denkt!
Maar eenmaal bij de kapper deze ochtend durfde ik het toch niet aan. Straks betaal ik $60 voor een lelijk kapsel?! Nee hoor alleen stijlen is voldoende. En deze dame verstaat haar vak. Dat mag ook wel, want ze is al sinds haar 14e kapster. In Australie mag dat kennelijk. Dus op haar 20e heeft ze al haar eigen zaak en weet ze zelfs mijn haar te controleren. Een hele kunst. Wie weet een volgende keer toch wel een knipbeurt?
Ik word afgezet bij mcArthur Square waar ik aan het winkelen sla. Niet voor mezelf hoor, nee, ik ben op jacht naar cadeaus voor de familie. Een fotolijst voor Ron, een nieuw notitieboek voor Raewyn en een geluksklaver voor Robert, die de laatste tijd nogal wat pech heeft gehad. (hoe ik dit weet? niet van Robert, maar zijn praatgrage papa hheheh)
Om wederom iets terug te doen voor hun gastvrijheid heb ik gekookt vandaag. Nouja gekookt...een mexicaans kant en klaar pakket uitgepakt. Het smaakte even goed als mijn kookkunsten thuis!