Van Hue naar Hoi An, dec 2010

Het is weer zover. Ik ga verder naar Hoi An op basis van alle goede verhalen die ik erover heb gehoord, vind ik dat ik toch even moet kijken in het kledingwalhalla. Deze stad schijnt vol te zitten met kledingmakers, die alles voor je kunnen maken. Wat je maar wilt.
Dat klinkt mij als modefanaat goed in de oren! Misschien een leuke kerstoutfit?
En er is ook een prachtig strand. Aangezien nog geen goede stranddag heb gehad, wil ik daar ook naartoe. Okee, dus ik ga weer op aanraden van anderen, maar dit keer weet ik ten minste waar ik voor ga, toch?
Mijn busticket was al geboekt bij de wijze man en ik wordt opgehaald bij het hostel door de bus.
Halverwege de rit stoppen we bij een wegrestaurant/hotel. En wat is dit een belachelijk mooi hotel. Het is meer een natuurpark met huisjes erin. Ik loop door het terrein en zie grote groene bomen, felgekleurde bloemen en watervallen. Als Hoi An ook zo mooi is, ben ik een gezegend mens.
Hoi Hoi An! Ik loop rond en het aantal kledingmakerswinkeltjes duizelt me. Ik loop een aantal in, maar kan niet vinden wat ik zoek. De een duurder dan de ander, maar allemaal met dezelfde soort stoffen. Ik voel een tegenvaller op komst komen. Ik hou nog een paar uren vol en ga dan teleurgesteld naar een verborgen eettentje op aanraden van de lokale mensen.
In de avond vind ik een indiaas restaurant met heerlijk eten en indiase muziek! De eigenaar is allesbehalve Indiaas, maar hij weet meer van het land, de cultuur en het eten dan ik. Ik blijf tot de tent sluit en ga naar bed met het vooruitzicht op een heerlijk dagje strand morgen.